O recoñecido cineasta portugués Pedro Costa atópase estes días na cidade para amosar o seu universo de emigración, fracaso, superación e denuncia nunha exposición na Fundación Luis Seoane. Mañá ás 12.00 abrirá ‘Canción de Pedro Costa’, comisariada por Javier Codesal e coproducida por La Virreina Centre de la Imatge de Barcelona e a fundación coruñesa.

“Hai moitos anos que traballo con esta comunidade caboverdiana e teño un arquivo moi grande, que permite facer estas exposicións”, di Costa, un dos directores máis importantes do cine europeo contemporáneo, sobre todo desde ‘En el cuarto de Vanda’ (2000), que supuxo un punto de inflexión na súa carreira. A partir dese momento, o autor daríalle as costas á industria do cine, o que non lle impediu lograr importantes cotas de éxito.

A voz, o rostro e a música cobran unha importancia capital nas súas pezas, extremadamente sobrias. A exhibición da Coruña, apunta, “amosa fragmentos de traballos máis longos” e conta “unha historia de fracaso”. Costa elabora unha crítica á estrutura colonial que define o pasado de Portugal con seres desorientados, desprazados, lumpen, drogadictos e inmigrantes.

“O cinema ten sempre unha parte de artificio e de non verdade”, sinala o director, que en moitos casos ten contado con actores non profesionais nas súas obras, como no filme ‘Vitalina Varela’, onde a muller do mesmo nome narra o seu drama vital.

‘Canción de Pedro Costa’ –que poderá verse ata o mes de marzo– articúlase a partir de nove obras, desde cadernos, vídeos documentais e proxeccións ata fotografías e instalacións. “Non teño vergoña de dicir que hai moitas coincidencias políticas entre o que se pode ver aquí e o que está pasando no mundo. É o mesmo tipo de perdición, o que se escoita aquí son palabras de súplica, atormentadas, de xente perdida e acosada”, asevera Costa.

A evolución do cinema

Con certo pesimismo –algún diría realismo– afirma que o cinema “só vai empeorar”. “Todo cambia, poden facerse boas películas cun móbil, a difusión é diferente, as salas de cine quedan como algo arcaico e a maioría da xuventude pasa ao lado delas. Non son tempos de paciencia nin de concentración”, manifesta, aínda que recoñece que “sempre hai excepcións”, ao fío do fenómeno que se está dando con filmes como ‘O corno’, de Jaione Camborda.

“Para min non é necesario o éxito ou que unha película chegue a millóns de espectadores. É máis necesario que chegue o cinema en si, e moitas formas de cinema. Pero nesta mostra non hai éxito, aquí só se ve a idea do fracaso”, conclúe Pedro Costa. Por último, co inicio da exposición na Fundación Luis Seoane, a Filmoteca de Galicia CGAI mantén un ciclo sobre o cineasta.