Van alá tres anos do suceso. Tempo de lembranza. Do confinamento fronte ao Covid-19 que foi unha situación sen precedentes que nos afectou a todos de diferentes maneiras. Con todo, tamén nos brindou a oportunidade de reflexionar sobre as nosas vidas, os nosos hábitos e as nosas prioridades. Para comezar, a gratitude é unha actitude que nos axuda a valorar o que temos e a expresar o noso recoñecemento aos demais. Durante o confinamento, puidemos apreciar as cousas simples que antes dabamos por sentado, como a saúde, a familia, os amigos ou a natureza. Vimos que o ritmo acelerado da vida moderna pode ser prexudicial para a nosa saúde física e mental. O confinamento obrigounos a baixar o ritmo e a dedicar máis tempo a nós mesmos e á xente do noso entorno. Puidemos gozar de actividades como ler, xogar, meditar ou cociñar sen présas nin presións. Agora sabemos que é importante manter un equilibrio entre o traballo e o lecer, e reservar espazos para o descanso e o coidado persoal. Tamén que a natureza é unha fonte de benestar que debemos respectar e protexer. Durante o confinamento, observamos como a redución da actividade humana tivo efectos moi positivos no medio ambiente, como a mellora da calidade do aire ou o aumento da biodiversidade. Puidemos conectar coa natureza desde as nosas xanelas ou saír a pasear con precaución cando se permitiu. É necesario adoptar hábitos máis sostibles para preservar a saúde medioambiental do noso planeta. Comprobamos que as relacións sociais son fundamentais para a nosa saúde emocional e a nosa autoestima. O confinamento demostrounos que non estamos sos, que podemos contar co apoio e o agarimo das persoas que nos importan. Recorremos ás novas tecnoloxías para manter o contacto cos nosos familiares e amigos, e mesmo coñecemos xente nova en liña. Valoramos máis os abrazos, os sorrisos e as conversacións sinceras. Porque é esencial cultivar as nosas relacións con respecto, empatía e solidariedade. Outra lección foi a alimentación que é un factor crave para nosa saúde. E saímos a diario aos balcóns para darlle o aplauso a esas persoas que desempeñan funcións de traballo esenciais; mulleres e homes que asumiron riscos e tiveron comportamentos heroicos. Os imprescindibles. Obviamente non están todas as leccións. Cada persoa terá as súas propias experiencias segundo a súa situación persoal e as súas circunstancias particulares. Malia e todo, visto a evolución que seguiu ao tempo do confinamento, nada parece que teñamos aprendido dunha pandemia que prosigue. Mágoa diso.