11º-16º
lunes | 25 noviembre | 2024
María Vázquez conta cunha exitosa carreira, tanto cinematográfica como televisiva e teatral. É a segunda vez que está nominada aos premios Goya, tras “Mataharis”, ademais de ter levado outros moitos premios, como o Ojo Crítico de RNE, o Mestre Mateo por “O Club da calceta”, aos que tamén está nominada este ano 2024, Cineuropa, etc.
A actriz viguesa comezou a súa andaina no mundo da interpretación en series como ‘Al salir de clase’, ‘Compañeros’ ou ‘Raquel busca su sitio’. Logrou facerse un oco en producións como ‘Fíos’ ou ‘Padre Casares’ emitidas na TVG, ou outras como ‘Ana y los siete’ ou ‘Hospital central’. O seu salto ao cinema tivo lugar no ano 2000, cando Joan Potau escolleuna para poñerse na pel dunha recepcionista en ‘San Bernardo’. Traballou ás ordes de cineastas como Icíar Bollaín, Manuel Iborra, Montxo Armendáriz ou Gerardo Diego. Así, interveu en películas como ‘Silencio roto’, ‘Deseo’, ‘El año de la garrapata’, ‘A golpes’, ‘Mataharis’, ’18 comidas’ ou as galegas ‘A Mariñeira’, e ‘Ou club da calceta’.
A cinta pola que cultivou mellores críticas foi ‘Mataharis’, pola que recibiu o Premio a Mellor Actriz de Repartición do Círculo de Escritores Cinematográficos e o Premio Ojo Crítico de Cinema de RNE. Así mesmo, por esta actuación foi nomeada ao Goya a Mellor Actriz Secundaria.
A actriz, nomeada tamén a premios como os Feroz 2024, volve aos Goya grazas ao seu papel en 'Matria', unha historia que desmonta o mito da meritocracia penetrándose na precariedade laboral de moitas traballadoras galegas. María ten esa habilidade, que sempre acompaña dunha gran dose de traballo, de dar aos seus personaxes un brillo que transcende a ela mesma, mesmo en interpretacións como a de Inés nas Mataharis.
Dezaseis anos despois, volve estar nomeada onde, a base de moito fregar, dá vida a outra obreira, Ramona, desas que fan que sexa o mundo o que funcione, unha traballadora galega todoterreo cuxa profesión é aquela que lle dea para comer. Ramona é unha muller, como moitas outras obreiras, que loita diaria por sobrevivir, por dignificar a súa profesión e a súa vida, por dignificar a estas coidadoras e a estas loitadoras do día ao día, que ao final son as que sosteñen a nosa sociedade. Sen esas mulleres que fan eses traballos precarios, o resto non podería tampouco facer nada.
María súmase a unha longa lista de pregoeiros e pregoeiras ilustres da Festa do Queixo, como:
