O xuízo que se celebrou na Audiencia Nacional contra o narcotraficante galego José Ramón Prado Bugallo, coñecido como Sito Miñanco, quedou este venres visto para sentenza despois da última palabra de Prado na que arremeteu de novo contra “algúns policías” aos que acusou de buscar “unha condena custe o que custe” e sostendo que na súa causa deulles igual se o que plasmaban nos atestados era verdade ou mentira.

Con esta sesión, a número 32 do xuízo, deuse por concluída esta vista oral que se estendeu ao longo de catro meses e na que declararon unha cincuentena de procesados, entre eles o propio Sito Miñanco e o avogado Gonzalo Boye, acusado de participar nunha operación de branqueo para tratar de recuperar 890.000 euros que foron incautados en Barajas e que, segundo os investigadores, pertencía á rede do ‘narco’ galego.

Se este xoves Miñanco acusou o fiscal de incluír falacias no seu escrito de acusación, onte reiterouse nesa idea ante o estupor do presidente da sala, o maxistrado Alfonso Guevara, que en repetidas ocasións solicitoulle brevidade e advertiulle de que a súa última palabra non consistía en repetir o xuízo.

O narco, que manexaba follas escritas da súa man con moitos subliñados, entrou de cheo a tentar demostrar con cálculos de millas náuticas por que era imposible que as planadoras (lanchas rápidas) estivesen en determinados puntos do Atlántico para recoller a cocaína que transportaba o buque ‘Thoran’.

 Ademais, puxo o foco en que as vixilancias e seguimentos dos axentes a persoas da súa contorna plasmadas en atestados inclúen “erros”, e que de feito a el mesmo sitúanlle o 17 de agosto de 2017 nuns estaleiros revisando lanchas cando por entón estaba no CIS de Alxeciras e durmía alí. “Por tanto, as vixilancias non son exactas”, incidiu.