Xabi Barral (O Grove, 1977) é un dos hostaleiros más recoñecibles, tanto pola súa barba como pola súa Barbería, un clásico do Orzán que permanece pechado desde mediados de xaneiro. Foi unha das faíscas que prendeu á remozada Asociación para la Defensa e Igualdad de la Hostelería, da que é presidente desde o 31 de marzo, tal e como ten adiantado este diario.

Quen lle ía dicir, non hai demasiado, que acabaría por ser presidente dunha asociación hostaleira...
Por suposto que non era a miña intención de partida, tanto por cuestión de tempo como de dispoñibilidade. A pesares diso, despois da experiencia na época do covid coas negociacións para axudas ao sector, acabei nisto. Non sei dicir que non e, ao ser unha faciana visible, levou a moitos a considerar o meu nome. Espero poder contabilizalo co meu traballo, cando poida recuperalo. Era fundamental arrincar e conformar esta asociación para ser un dos axentes principais na mesa do Concello e axudar aos pequenos hostaleiros de barrio a ter esa comunicación directa. Aqueles que non nos sentimos representados por outras asociacións necesitamos un ente coma este.

Por qué decide dar o paso?
Agora mesmo, o tema que está sobre a mesa é a normativa de ruidos, así o como a cuestión dos peches de locais. Tamén están a cuestión das terrazas e os pequenos intereses dos barrios. A intención é elixir pouco a pouco delegados de barrios para que esas prioridades sexan factibles de cumprir. Preguntamos que modelo de cidade queremos: se nos gusta tomar as cañas, cear, charlar, pasear e continuar ou que, a partires de certa hora, sexamos unha cidade triste na que non se teña outra opción que meterse nun centro comercial. Hai que buscar os puntos de encontro para unha convivencia coa veciñanza, pero sen perder o modelo de cidade que tanto tempo custou acadar. Os veciños teñen o mesmo dereito ao descanso que eu a reclamar o meu dereito a traballar. Si en verdade o que queremos é cargarnos o centro que avisen, porque semella que ese é o obxectivo de certas entidades.  

Que viabilidade ten esta asociación a longo prazo?
Isto non vai quedar nun grupo de WhatsApp. Custa arrincar e asumir cargos de representación, quitar un pouco da vida persoal de cada un. Pero o esforzo paga a pena e nos gustaría moito sumar máis barrio, máis xente, máis pequenos negocios. A intención e ser o máis extensos posibles, cun representante en cada zona da cidade.

Polo de pronto, teñen sentado a todas as partes nunha mesa de negociación....
Agradecemos o esforzo de Alcaldía, pero non imos quitarnos o mérito de que ter sido quen, vía rexistro, solicitou esta mesa.

É optimista?
Quero selo. É a primeira vez na que nun Concello sentan nunha mesma mesa tantas partes implicadas e coa vontade de chegar a un acordo. Vai haber tiranteces e liñas vermellas respecto ás que todos temos que ceder. Quero pensar que chegará un bo resultado.

Chegará esa normativa a curto ou medio prazo?
Máis a medio que a curto. Van ser meses de negociacións, con concellarías diversas que teñen que darlle unha forma legal. Esa nova normativa ten que chegar para quedar e por iso propoñemos que na mesa teñen que estar tódolos grupos políticos, porque de nada vale se hai un cambio de goberno e, con el, de normativa.

Os críticos dirán que o presidente ten un local pechado...
Poderán dicir que non é o mellor para dar exemplo, pero igual a normativa actual está redactada de tal xeito que é case imposible traballar normalmente. As sancións son tan desproporcionadas e arbitrarias que este señor ten o seu local pechado cunha única sanción en once anos de traballo. Non dirixía un local problemático nin conflictivo, senón un tranquilo que aposta pola cultura. E así deixaron a seis persoas sen traballo. Por iso estou aquí.

De non ter sucedido o caso de La Intrusa, tería estoupado todo igual?
Se non fora La Intrusa tería sido calquera outro. A situación é moi preocupante e nalgún momento tería sucedido isto na zona centro. 

Hai quen ve isto como un pulso entre veciños e hostaleiros, gañará algún dos dous?

Non o vexo coma un pulso. Pola nosa banda hai vontade de achegamento. Haberá un pulso na negociación, pero nós reclamamos o noso dereito a traballar.